Begoña, Mila en ik wonen hier heel toepasselijk aan de Avenida Holanda. Om de hoek ligt een mooi park waar Mila vaak speelt, en waar ze kan leren fietsen. Santiago is een stad met steeds meer hoogbouw, en het kan hier bol staan van de files. Het is daarom een luxe dat ons appartement op loopafstand ligt van Mila’s school, het Colegio San Ignacio El Bosque. Naast de ‘normale’ school krijgt Mila ook aanvullend Nederlands taal- en cultuuronderwijs op De Andes, elke zaterdagmorgen.

Met het oog op terugkeer
Via een flyer op de ambassade kwamen we erachter dat De Andes bestond, en onze dochter gaat er nu naar de kleutergroep. In haar klas zitten vijf andere kinderen. Wij als ouders vinden het belangrijk dat Mila Nederlands onderwijs volgt, omdat ze zo contact kan hebben en houden met haar Nederlandse familie. Maar ook met het oog op een eventuele terugkeer naar Nederland. En op deze manier wordt het voor haar ook mogelijk om later in Nederland te gaan studeren, mocht ze dat willen.

Op de NTC-school krijgt ze naast de Nederlandse taal ook wat mee van de Nederlandse geschiedenis en Nederlandse gewoonten. Ondanks dat ze elke week les heeft, is het spreken van Nederlands nog echt lastig voor Mila. Ze heeft ook weinig contact met de Nederlandstalige kinderen buiten lestijden, mede daarom spreek ik thuis altijd Nederlands met haar. Zo nu en dan oefent ze ook met de Nederlandse familie via Skype. Daarnaast probeer ik extra te stimuleren met Nederlandse boekjes, muziek en dvd’s. De uitdaging blijft wel om Mila echt aan het praten te krijgen. Ze weet heel goed dat ik Spaans versta, en soms moet ik ook noodgedwongen op het Spaans terugvallen, omdat haar moeder het anders niet begrijpt.

Nederland in de keukenkast
Zelf probeer ik de band met Nederland ook in stand te houden, ik volg het nieuws zo goed en zo kwaad als dat gaat. Gelukkig lees ik graag, en ik merk dat dat nog steeds makkelijker gaat in het Nederlands dan in het Spaans. Familiebezoeken helpen natuurlijk ook om de band met Nederland te behouden. We hopen volgend jaar weer naar Nederland te reizen, het is inmiddels alweer 3,5 jaar geleden dat we in Nederland zijn geweest! Bepaalde dingen mis ik ook uit Nederland. Het klinkt raar, maar het weer in Nederland is toch wel lekker. Ik mis hier de regen en de uitgestrekte luchten. Sinds kort heb ik wel een beetje Nederland in de keukenkast, want we hebben van vrienden een echte poffertjespan gekregen. Die gebruiken we uiteraard regelmatig.

Nu Mila net begonnen is met school, is het wel duidelijk dat we voorlopig in Chili blijven. We willen ook graag dat Mila de warmte van de Chileense mentaliteit meekrijgt. De Nederlandse mentaliteit is toch een stuk afstandelijker. Maar wie weet zetten we over een aantal jaar de stap om in Nederland te gaan wonen. Dat is vooral afhankelijk van werken en wonen in Nederland. We hebben ook wel eens over Spanje gedacht, dat is toch weer een stuk dichter bij Nederland, en Spaanstalig natuurlijk. Daar staat weer tegenover dat zowel Begoña als ik in dat geval helemaal vanaf nul moeten beginnen…

Mijn tip voor iedereen die in het buitenland gaat wonen: naar welk land je uiteindelijk ook vertrekt, verdiep je in de cultuur van dat land en bedenk goed of je je daarin kunt vinden. Je eigen identiteit neem je namelijk altijd mee, maar je moet je wel kunnen aanpassen aan nieuwe gewoontes. Dat geldt niet alleen voor jezelf, maar zeker ook voor je kinderen!'